Er zijn mensen die met een stalen gezicht beweren dat er in Nederland geen natuur (meer) is. Punt. Het vervelende is dat het soms gezegd wordt door mensen van wie je een meer geinformeerde kijk op de wereld verwacht. Omdat ze je land besturen, of toch stemrecht hebben en daarmee impliciet mede verantwoordelijk voor wie er eigenlijk aan het besturen slaat. En laat ik eerlijk zijn; er is wel eens een moment dat de twijfel toeslaat: hébben we eigenlijk nog wel natuur in Nederland, of zijn die kansloze snippertje die alsmaar soortenarmer worden eigenlijk al opgegeven? Zulke melancholieke momenten worden bij mij meestal getriggerd door nieuws over de Hedwigepolder (opnieuw redenen gevonden om na het verdiepen van de vaargeul de afgesproken natuurcompensatie toch maar niet te doen) of door berichten over uitstervende korhoenders (op de Sallandse Heuvelrug is het al jarenlang intensive care).

Je zou er moedeloos van kunnen worden, depressief zelfs. Maar dat hoeft niet. Op zo'n moment zit er maar één ding op: nog eens met eigen ogen zien wat er allemaal wél is. Een fotovlucht over de Waddenzee drukt mij - en hopelijk óók de natuur-ontkenners en crisis-fetisjisten- met de neus op de feiten. Wat is Nederland toch ontzettend rijk!

Natuurreservaat De Boschplaat, op de oostpunt van het Waddeneiland Terschelling.

Getijdenkreken doorsnijden de kwelder van De Boschplaat en vormen een dynamisch zout getijdenmoeras.

Op het waddeneiland Schiermonnikoog nemen getijdenkreken de vorm van een boom aan.
Het netwerk vertakt zich als de bloedvaten in een lichaam: van slagader tot haarvaten.

 

 

Op Richel, een grote zandbank nabij Vlieland, rusten bij laag water honderden zeehonden.
Een tiental jaren geleden, toen ziekten de zeehondpopulatie decimeerden, was zo'n beeld ondenkbaar.

 

 

Mosselbanken vormen zich weer, waar ze als gevolg van overbevissing waren verdwenen.
Natuurbeschermers en vissers werken nu samen. De eerste resultaten zijn al te zien!

 

 

De Slufter op Texel is een van de vogelrijkste gebieden van het eiland, dat toch al
beroemd is vanwege de enorme aantallen vogels. Een uitgestoven duinvallei is hier weer in
contact gebracht met de zee, die tweemaal dagelijks in- en uitstroomt.

 

 

Het Lauwersmeer is afgesneden van de zee. Waar vroeger de Lauwerszee raasde,
grazen nu Konikpaarden op uitgestrekte vlakten.

 

 

Een oude kreek is nog herkenbaar in het Lauwersmeergebied.