Ik ben terug uit Malta. De vlucht verliep een heel stuk vlotter dan op de heenreis. Toen moest ik al mijn materiaal uit mijn handbagage overladen in de zakken van mijn vest, om het gewicht van de tas terug te brengen tot net onder de 10 kilo (de uitvinder van de dubbelgestikte naad verdient een standbeeld!). De luchthaven op Malta had echter geen weegschalen bij de gate en dus volstond het om mijn rugzak met een flinke zwiep in het pasrek te laten verdwijnen. Het zotte is natuurlijk dat je als fotograaf, de gate voorbij, alles gewoon weer terug  in de tas stopt. Maar goed, regels zijn regels en ook al weeg ik nog niet de helft van de gemiddelde, eh, wel, bewoners van een ander Westers continent, toch mag ook ik netjes aan de regels voldoen. Wat ik aan kilo's lichaamsgewicht minder vervoer, compenseer ik dan weer met stukken glas en ijzer.

Deze reportage heeft veel indruk op mij gemaakt. Ik wist min of meer wat ik kon verwachten en had al veel mensen gesproken, maar met eigen ogen zien is toch een heel andere ervaring. Vooral de gesprekken die ik had met mensen die in elkaar zijn geslagen, met de dood bedreigd of die anderszins worden geïntimideerd vond ik indrukwekkend. Zij zijn mijn helden, daar aan de frontlinie van de natuurbescherming. Toch moet ik nu ook snel weer over naar de orde van de dag: het verwerken en editen van het beeld gaat nog zeker een week kosten. Maar hier toch alvast enkele beelden. Aanstaande zondag doe ik verslag in Vroege Vogels op Radio 1 (NL). Artikelen en andere aandacht zullen nog volgen.

 

 

Kapel op Malta. Geschiedenis is hier overal tast-, zicht- en voelbaar. Een beleving
die slechts wordt verstoord door honderden geweerschoten overal in de omgeving.

 

 

 

 

Fiona Burrows van BirdLife telt de schoten die in de omgeving worden gelost.
Buiten de openingstijden van de jacht is elk schot verboden, maar dat weerhoudt velen
er niet van toch een schot te wagen op een overvliegende vogel.

 

 

 

 

In de 'evidence room' van de politie-eenheid ALE (belast met handhaving van alle bijzondere wetten,
maar ook beveiliging van hoogwaardigheidsbekleders, milieuzaken en tal van andere taken)
fotografeerde ik deze in beslag genomen geweren, vogels en munitie.
De grauwe kiekendief was enkele dagen tevoren neergeschoten
- het zou goed kunnen dat het om een Nederlandse broedvogel gaat.

Alle Europese landen zijn via hun vogels verbonden met Malta, en hebben daarom
het volste recht om te eisen dat er een volledig einde komt aan deze jacht. 

 

 

 

In de bibliotheek op kantoor van BirdLife Malta gebruikte ik de kasten vol wetenschappelijke
publicaties als een betekenisvolle achtergrond voor een aantal indringende portretten. Mijn
lichtgewicht mobiele studio kwam er uitstekend van pas. 

 

 

 

Een medewerker van BirdLife toont een geschoten koekoek,
met verwondingen in de oksel. Veren verhullen meestal het grootste deel
van het letsel.

 

 

 

Deze torenvalk werd nog in leven teruggevonden. Ze kreeg voor mijn lens te eten
en at gretig van de voorgehouden kippenborst. Helaas moest een dierenarts even later
vaststellen dat de verwondingen te ernstig waren en kreeg het dier - opnieuw
voor de camera - een spuitje in het hart.

 

 

 

Roofvogels (zoals deze zwarte wouw) trekken in groten getale over Malta.
Deze vogels broeden in bijna alle Europese landen en verbinden daarmee elk
land met Malta. Dat geeft mensen in elk land het recht om van Malta te eisen dat
deze jacht stopt. De organisaties die er aan werken hebben die steun hard nodig!

 

 

De werkelijke impact van jacht, op het niveau van dieren die je in de ogen kunt kijken,
werd voor mij pas echt voelbaar toen ik bij deze operatie van een purperreiger was.
Purperreigers staan in Nederland op de Rode Lijst van broedvogels. Ik voelde
een machteloze ingehouden woede toen de poot van deze vogel afgeknipt werd
omdat ze door een jager aan stukken was geschoten.

Wat is de waarde van beschermingswerk in Nederland, als in het Mediterrane gebied de
met moeite behaalde successen worden tenietgedaan?