De dagen beginnen op te breken: dagelijks op om 04.30, om tot 's-avonds 11 uur in touw te zijn, hakt er aardig in. Ik voel me dan ook een watje vergeleken bij de mensen waar ik mee optrek hier, die hier jaar-in-jaar-uit de energie voor weten op te brengen. Maar vandaag heb ik van dichtbij gezien waar die drive vandaan komt.

Ik interviewde een hoge politiefunctionaris, die mij uitnodigde om binnenkort terug te komen om in beslag genomen vogels en andere geconfisceerde eigendommen van illegaal opererende jagers te fotograferen. Na afloop bracht één van de Constables mij naar een veldteam, toen we over de radio bericht kregen van waarnemers dat er illegaal gejaagd werd. En meteen ging alles in hoge versnelling. Letterlijk, want de kleine Hyundai (reeds voorzien van een thuiskomertje rechtsachter) werd met beukende snelheid over de wegen-vol-gaten-en-kuilen gejaagd, tot we het meldende team bereikten. Via telescopen werd een andere politie-eenheid naar de betreffende locatie gedirigeerd, wat op Malta gemakkelijker klinkt dan gedaan. Het eiland is vergeven van de kleine, slingerende veldweggetjes. Overal zijn hagen, akkertjes, veldjes, het is een dichtgeweven lappendeken die zó erratisch is vormgegeven dat je er een olifant nog niet in terugvindt, laat staan een in camo gehulde jager. Een uur draven en springen over muurtjes leidde dan toch tot een arrestatie. Een jager werd met een nog loeiheet geweer aangehouden. Dat is goed. Maar beter nog was wat dit deed met de gezichten van alle mensen ter plaatse. De energie en drive om door te gaan was voelbaar en straalde van iedereen - politie, BirdLife medewerkers en vrijwilligers - af.

De avond bracht echter een domper. Een groep kiekendieven streek neer in een graanakker. 15 Grauwe en zeven bruine kieken is natuurlijk een prachtig gezicht, zeker in de avondschemering. Maar de laatste weken zijn er steeds meer schoten in de nacht gehoord. Jagers blijken nu 's nachts slaapplaatsen op te zoeken, om met zaklampen de vogels op te sporen en van nabij in hun slaap af te schieten. Het vervult iedereen hier met een machteloze woede: vernietiging, destructie. Dat er voor sommigen een zeker - zij het morbide - sportelement zit in jacht op vliegende vogels is nog voor te stellen. Maar dit is beneden alle peil, het vervult zelfs andere jagers met afschuw. 'Weidelijkheidsregels' zoals jagers die in veel landen kennen, zijn hier niets waard. Het zelfreinigend vermogen van jagersvereniging FKNK lijkt nihil.
Gisteravond werd nachtzichtapparatuur gebruikt om jagers op te sporen. Alle ontsluitingswegen van de slaapplaats werden vanuit auto's in de gaten gehouden. Op mijn portofoon ontving ik zo nu en dan flarden radioverkeer, op een band die veel door jagers wordt gebruikt om elkaar te informeren en te waarschuwen voor de teams van BirdLife.

Uiteindelijk werden, ondanks alle inspanningen, 20 schoten gehoord in de nacht vanuit het gebied met de slaapplaats. Er zaten 23 kiekendieven. Er zijn er vier gezien de volgende ochtend bij zonsopkomst, laag cirkelend, klimmend en uiteindelijk naar het noorden wegtrekkend.

Een in beslag genomen (illegaal gevangen) Turkse tortel wordt losgelaten door vrijwilligers van BirdLife Malta. 

Jagers in één van de tienduizenden schiethutjes

Verslaglegging en vergaring van bewijs tegen illegaal opererende jagers

Geconfisceerde bezittingen van een jager: 4 kwartels, automatisch repeterend hagelgeweer met
3 patronen in de kamer en een patroongordel