En toen waren ze met zes
Na de succesvolle uitbreiding van het Vilda-team met Lars werd nog een extra fotograaf gezocht die enthousiast "het kleine grut" fotografeert.
Die zoektocht duurde niet lang en kwam bij mij uit. Ik was dan ook geen onbekende voor Rollin en Yves. Al enkele jaren werk ik mee aan de workshops tijdens de fotocursussen en heb ik achter de schermen aan Ranaphoto gewerkt. Ik zat dus eigenlijk al in het Vilda-team. Alleen was dat niet als fotograaf.
Mijn fotografisch leven is pas een tiental jaren geleden begonnen toen ik tijdens een stage bij de provincie Limburg (België) geïnteresseerd geraakte in vlinders. De eerste 20 jaren van mijn leven was ik geheel onwetend over de schoonheid van deze vliegende juweeltjes.
Vlinders vangen en opprikken bleek (gelukkig) al heel snel niet mijn ding te zijn. Dus ging ik gewapend met een oud fototoestel dat in een kast van mijn ouders lag op vlinderjacht.
Eerst enkele jaren op dia en op fotofilm. De vlinders waren herkenbaar, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Leren fotograferen ging toen nog heel traag.
Dankzij de opkomst van digitale fotografie, een tiental jaren oefenen en veel zelfstudie kan ik ondertussen zeggen dat ik vlinders kan fotograferen.
In de loop van de jaren kwamen daar sprinkhanen, libellen, lieveheersbeestjes en dergelijke bij. En sinds vorig jaar zelfs mieren. Maar daar is voorlopig nog best wel verbetering te realiseren.
Een selectie van mijn beelden staat al op de Vilda-site.
Hier is een representatieve selectie van de beste beelden.
Ik hoop van harte dat mijn beelden verwondering kunnen brengen over de schoonheid van de Europese natuur. Want voor prachtige ervaringen hoef je naar mijn mening echt niet naar een tropisch woud te trekken of grote dieren te zien. Op je knieën in de tuin zitten kan net zo goed mooie dingen opleveren.