Elke reigersoort - elke vogelsoort - heeft zijn eigen unieke manier van voedselzoeken. Afgelopen zomer zat ik met Rollin urenlang ademloos te kijken hoe purperreigers behoedzaam en dan weer explosief de ene zonnebaars na de andere verschalken. Hoe grote en kleine zilverreigers totaal van karakter verschillen (waarbij de kleine duidelijk meer hormonen in hun lichaam hebben; dat gaat er hevig aan toe!). Blauwe reigers die als potloodventers wat zonlicht op zich laten inwerken en kwakken die haast onzichtbaar door de oevervegetatie gaan, zich met lange tenen vasthoudend aan bosjes riet en wilgen. Het is fantastisch om zo'n rust te hebben dat je kleine details gaat opmerken in het gedrag van wilde vogels, dat je hun routine geleidelijk aan kunt leren voorspellen. Pas dan komen de mooiste foto's.

Tussen de opdrachten door - allemaal geweldige projecten waarover je de komende periode meer kunt lezen via deze blog en het Vilda-nieuws - is het fantastisch om even terug te keren naar jezelf. Foto's waarop geen mens zit te wachten, maar die hopelijk duizenden kunnen bekoren...