Af en toe ga ik met een bende rare Hollanders tien dagen in een afgelegen gebied in Europa op zoek naar zoogdieren. We kammen een natuurgebied of nationaal park uit en de beheerders krijgen nadien de gegevens. Naast deze edele doelstelling is het natuurlijk ook gewoon een kwestie van soortjes scoren. Ik heb zo al veel soorten gezien, van de landzoogdieren zijn er niet teveel meer die op de lijst ontbreken, dus met een twintigtal fanatici optrekken geeft iets mee garantie op leuke waarnemingen en vondsten en vooral op medewerking van de plaatselijke beheerders en autoriteiten.

Leuke momenten waren de bosslaapmuis die ik in Bulgarije uit een vleermuisnestkast haalde en de Westelijke blindmuis die ik dankzij de onmisbare hulp van Laurens opgroef in Macedonie (en natuurlijk goed doorvoed terugzette). Het thema dit jaar was Estland, met als snoepjessoort de Berkenmuis Sicista betulina. Eigenlijk een onooglijk beestje, iets groter dan de dwergmuis (ongeveer het kleinste knaagdier ter wereld) met een zwarte streep op de rug en dat zelden of nooit in berken te vinden is. Het beestje spreekt tot de verbeelding van zoogdierliefhebbers omdat het zo moeilijk te vinden is, het staat plagerig te pronken in de zoogdiergidsen maar wordt maar zelden gevonden. In één van mijn zoogdiergidsen is het zelfs bijna de enige soort die er niet met een foto in staat.

De lange staart, de zwarte band en het feit dat hij in een aparte familie zit van de slingermuizen maakt hem wat bijzonder. Honderden vallen werden uitgezet in potentiëel habitat, Jeroen kenden het dier vrij goed en gaf vochtige ruigte aan als ideaal biotoop.

Nadat de vallen waren uitgezet kon het andere werk aanvangen, bat-detectoronderzoek, braakballen zoeken, nachtelijk schijnen met schijnwerpers, mistnetten van vleermuizen etc.. De tweede dag vond ik wat braakballen van een bosuil. Jeroen Van der Kooij prutste ze open en jawel, de berkenmuis kon worden aangestreept : drie onderkaakjes (foto Jan Buys)

Onderkaakjes uit een braakbal zijn natuurlijk niet waarvoor we 2200 km gereden hebben. Wij willen meer ! Dezelfde avond was het mijn beurt voor de valcontroles. Met Saskia op pad door het nachtelijke Matsalu, van de ene val naar de andere. Die middag was ik nog redelijk hevig gebeten door een agressieve aardmuis, dus ik was iets voorzichtiger nu bij het hanteren. Bosspitsmuizen en Grote bosmuizen werden opgemeten en gemerkt tot ik in een flessenval (een afgesneden en ingegraven petfles) een klein knaagdiertje zag met een zwart lijntje op de rug. Whoehaaa !!! Een berkenmuis ! (foto Albin Hunia)

Hoewel ik al ooit een berkenmuis had gefotografeerd bij Jeroen, was dit toch even kicken. Wat een leuk beestje zeg. Na een fotosessie terug losgelaten op de vangplek. En voor hij vertrok zwaaide hij zelfs even ;-)