Eind 2010 had zo zijn eigen dynamiek. Een politieke aardverschuiving. En een verandering van leefomgeving. Wij verhuisden van Rheden naar Leuvenheim, in de prachtige Zuidelijke IJsselvallei. Voor ons nieuwe huis tuimelen regelmatig hazen over elkaar, dagelijks zitten goudvinken in de tuin en ganzen vullen 's ochtends en 's avonds de lucht. Ruimte, rust, uitzicht - een inspirerende omgeving. Bovendien heb ik de ruimte gekregen om een paar langgekoesterde ambities waar te maken: een studio aan huis, flinke berging voor alle schuilhutjes en andere veldwerkmaterialen. Een fantastische nieuwe plek om Thuis te noemen. Tussen de renovatiewerken door is Vilda achter de schermen ook rijker geworden met het beeld van 2010 en ondanks dat ik voor mijn gevoel minder vrij werk heb verzet dan anders, kan ik toch met voldoening terugkijken. Samen met goede vrienden bracht ik de zinkflora in Nederland en België in beeld. Ik vloog over enkele van onze mooiste natuurgebieden en kon opnieuw ademloos rondbanjeren in onze 20 Nationale Parken. Achter andere schermen wordt hard gewerkt aan een nieuw boek, waarvan ik zo nu en dan over de schouders van de vormgeving heb kunnen meekijken. Het geeft telkens weer voldoening om jarenlange inspanningen rond een thema te zien samenkomen in een prachtig resultaat. Want mijn beelden zijn waardeloos, tot ze door mensen gezien worden en hun werk kunnen gaan doen: inspireren, verbazen, soms ontroeren, soms handen doen wringen of wenkbrauwen fronsen. Dat kan de kracht zijn van een goede foto. Terwijl media veranderen, steeds integraler worden, blijft een mooie foto van grote waarde. En die waarde is op dit moment van groot belang. Mensen móeten ook bewogen en geïnspireerd worden. Want niet-menselijke landgenoten moeten zich grote zorgen maken.

De Nederlandse overheid bezuinigt op veel, maar gaat daarin zelfs zover dat ze categorisch het bestaan van andere waarden dan economische ontkent. Twee decennia werken aan een groene dooradering van Nederland lijkt van tafel te gaan. In moties in onze 2e Kamer wordt gerept over beleid 'dat zich niet moet laten kapen door milieugoeroes' (nog nooit zag ik zo'n on-parlementair taalgebruik!). En buiten de politiek is het al niet beter. Terwijl de wereld schreeuwt om investeringen in toekomstbestendige energiebronnen, komen twee grote energiemaatschappijen met plannen voor een biomassa- en kolencentrale in de Eemshaven. Een mens zou van minder al moedeloos kunnen worden. Maar dat is nu wel het laatste wat nodig is - dus gaat in 2011 de beuk erin! Mijn passie om natuur bij mensen te brengen wordt door deze maatschappelijke ontwikkelingen feller aangewakkerd dan ooit tevoren.

Ik wens iedereen, ook al mijn menselijke vrienden en bekenden, een prachtig 2011!