Tikkeltje puntige oren en watervlug - dat moeten wel Pixies zijn. Wie Harry P. heeft gelezen of gezien kan zich een prima voorstelling maken van de gang van zaken rondom een nest met vier jonge hermelijnen. Wij kwamen deze pijlsnelle diertjes, die als een leeglopende ballon in vier dimensies tekeer gaan, tegen op de Col du Galibier in de Franse Alpen. Onmiddelijk pasten wij het reisschema aan (ik werd pas een week later in de Morvan verwacht om daar een cursus te geven), om enkele dagen bij deze diertjes door te brengen. De grote telelens werd al snel ingeruild voor materiaal waarmee dichterbij kan worden scherpgesteld: omdat jonge hermelijnen enorm nieuwsgierig zijn klommen ze regelmatig in (en op) de zonnekap van de tele. Ze schoten tussen de poten van mijn statief door of snuffelden aan de schoenen van Nicoliene.

Onder de vier jonge hermelijnen was één duidelijk geler van kleur. Waar de andere dieren regelmatig met een muis (sneeuwmuis?) kwamen aanlopen, had dit dier een voorkeur voor hagedissenvlees. Elk half uur kwam zij met een hele, of gedeeltelijke hagedis aanlopen, waarbij ze telkens de laatste meters tot het nest over dezelfde route aflegde. Een weldaad voor een toeschouwer die hoopt ergens een stilstaand beeld te kunnen realiseren in een bliksemsnelle wirwar van hermelijnenlijfjes. Ongelooflijk, wat zijn die snel.