Lage temperaturen. Sneeuw. IJs op binnenwegen. Een tekort aan strooizout. Nederland past zich naar vermogen aan de winter aan, maar er wordt hier en daar al gesproken van een economie die ontregeld is door een paar graden vorst. Onlangs was ik in het hoge noorden van Europa en bij terugkomst in winters Nederland ontlokte dit nieuws een minzaam glimlachje aan mijn gezicht. Want wat dacht je, dat wij ménsen problemen hebben met wat winters weer? Hoe moet het dan wel zijn om zonder high-tech isolerende kleding, centrale verwarming of kerncentrales? 

Met eigen ogen heb ik gezien hoe wilde dieren zich kunnen aanpassen. Door miljoenen jaren geperfectioneerd om het hoofd te bieden aan alle elementen. Sommigen trekken weg - het zijn de vogels die nu in onze tuinen zitten, of nog verder zuidwaarts gereisd zijn. De blijvers zijn de bikkels. Overlevers met vaardigheden en aanpassingen waar miljoenen jaren Research & Development achter schuilgaan.

We zagen sneeuwhoenders, wit als sneeuw, knoppen eten van bosbesstruiken welke zij onder een pak sneeuw wisten op te scharrelen. Bosmuizen, woelmuizen en lemmingen lieten hun sporen na in diezelfde sneeuw. We zagen een sperweruil die afhankelijk is van deze muizen. Ik voelde hoe dicht de wintervacht van een rendier is en hoe goed zo'n vel isoleert. Als een michelinmannetje in mijn vele laagjes isolerende kleding - fleece alom, van broeken tot bivakmuts - voelde ik mij maar een slecht aangepast wezen. Aan deze omstandigheden althans, want natuurlijk hebben ook mensen perfecte aanpassingen geëvolueerd: aan warme tropische omstandigheden. Aan savannes vol met heerlijke beesten. En meer recent aan een bestaan in een technologische omgeving. 

Eén van de producten van die technologie zijn de fotocamera's waar ik mee werk. En ook die hebben in korte tijd een opmerkelijke ontwikkeling doorgemaakt. Het is ongelooflijk te zien dat bij temperaturen tussen -20 en -30 een camera perfect blijft functioneren en alle subtiele kleuren van een noordelijke winter kan blijven registreren. Weliswaar vriest er af en toe een stukje gezicht vast aan metalen delen, maar dat is de camera niet aan te rekenen. Hoewel; kunnen ze daar nu geen Tefloncoating op aanbrengen? Lezen jullie mee, heren en dames bij Nikon? Want net als in de natuur gaat het proces van het telkens aanbrengen van verbeteringen continue verder. In de strijd om te overleven. 

Ook als natuurfotograaf ontkom je daar niet aan. Continue is er die zoektocht naar perfectie, een onverzadigbare drang om te leren en om te bewonderen wat andere levende wezens uit de kast halen om het beste van zichzelf door te geven aan de toekomst.